I was back home at Chennai for a month, and something happened that I had been meaning to write for almost a month.  It was the time of Kumbh, and people in the North were breaking train windows with so much desperation to catch the train. 

On those same days when train transport in the north was not safe, I experienced a heartwarming experience.  It was after 9 at night, and I was planning to catch a ‘share auto’ to reach home.  I was waiting for more than 10 minutes and was on the verge of calling my dad or catching an ola or Uber.  That’s when this gentleman ‘Anna’ came.  He picked me and dropped even closer to my house.  He was talking about how the world is worse now, and sons and daughters are leaving the parents and doing things on their whims and he kind of asked me to promise to take good care of my parents.  When I was getting down, he didn’t receive money stating I was alone, and he got reminded of his daughter and didn’t receive a penny from me.

What made him not receive the extra 20 rupees?  Many will point out that it’s his good heart and kindness.  Then, doesn’t all human beings are capable of kindness?  What had gone wrong in those railway stations?

A person can be kind to others only when he is happy and healthy when he has social security.   When you are constantly hungry, working hard with no fundamental needs getting fulfilled, anyone would break trains to get seated, which they bought with their hard earned money, including me.  Religion is used to inflict false hopes by making people believe this poor life is due to a ‘Karma’ and a dip in a river will revert all these ‘Karma’ and will be reborn in a better state wherein capitalism is the culprit for making the poor more poorer.

If I were in their place, I would break all the windows of all the trains.

Social security in Tamilnadu was ensured by the Dravidian government ruling the state for the past 70+ years.  That was the same security that made the ‘Share auto’ Anna kind enough to drop me free.  The lack of that security is what was indicated by the lack of seats in the train that made people break it.

To someone who know,

Teach me how To Turn my back to a beggar

Teach me how Not to crumble seeing someone who is suffering

Teach me how not to be furious seeing a husband exploiting and abusing his woman and children

Teach me how to ignore a innocent fragile old mother trying to help her son

Teach me how to ignore the son exploiting the fragile old mother

Teach me how not to weep seeing people suffering in Gaza

Teach me how to use my privilege as a shield to cover my eyes from the world

Teach me how not to pet a dog

Teach me how to be happy

Teach me how to find the so-called ‘Love’

Teach me how to neglect the climate crisis and those who are causing it

Teach me how not to be anxious about seeing my parents and granny getting old

Teach me how to acknowledge my worth

Teach me how not to cry after a failure

Teach me how to ignore the winter and wait for the spring

Teach me how not to miss my friends

Teach me how not to miss my old innocent self

Teach me how to validate myself

Teach me now to relieve my suffering

Teach them too to tide this difficult life

Teach those too who were responsible for the suffering

Teach everyone everything so that I don’t have to cover my eyes from something dreading

சில்சில்லென காடும் மரமும்
பட பட வென பஸ் சென்று நிற்க
கட கட வென ஏறிய சிறுமிகள்

அதில் ஒரு மங்கை
பெதும்பையைப் போல

சிவப்பு நாடாவால் பிண்ணிமடித்திளஞ்
சிவப்பு ரோசாவும் செம்பருத்தியுமிட

கனத்த புத்தகப் பையோடு
வனப்ப கனவையும் சுமந்து
நிலையற்ற மனதுள்ளே எண்ணம்
அலைபாய்ந்து இருப்பதாய் நின்றாள்- பேருந்தில்


மூவாயிரத்தி நானூற்றி ஐம்பத்தேழு
கனாக்கள் பலப்பல அழிந்து போக

பாலஸ்தீன இஸ்ரேல் பெருங்கொடுமை
காலமெல்லாம் மறவாதே இக்கொடுங்கோன்மை

போரில் செம்பருத்தி பொசுங்க
தூரத் தில்லிருக்கு மெனுள்ளம் கலங்குகிறது

அறக்கேடினால் வரும் அழிவு
தரங்கெட்ட மனிதாபிமானமிம்
மண்விட்டு ஓடிப்போக
கண்வைத்துக் காத்திரருக்கிறேன்

If you are thinking no, then you are privileged. I was thinking the same till yesterday. I am privileged and it’s nothing but my ignorance.

But what made me think yes otherwise?

It was a busy night in casualty yesterday and quite sick patients came and everyone was tired. That’s when that happened.

Ayisha (Name changed), a 21 year old woman was brought with no response. She had ‘No pulse’; Pupils were dilated and fixed (this means she is almost dead). She had continuous pink frothy discharge coming from nose. Anyway we had to do what has to be done. We attempted resuscitation but failed. But what killed her?

Was it poison?

No.

Was it injuries or self harm?

Probably not.

Was it pregnancy and related causes?

No.

It was anaemia. She probably developed Acute pulmonary oedema due to anaemia causing heart failure. Any person in medical field will not believe it, especially this happening in places like Tamil Nadu where we have high end medical facilities and provide iron and folic acid supplementation in schools.

But, yes. It was anaemia.

She had a haemoglobin of 5.8 last month and had severe menstrual bleeding and had dropped to 4.8. She was then started on iron supplements and medicines to stop bleeding. We got to know she was advised blood transfusion but not underwent the same.

Anyone in health care would like to blame them for not taking the necessary medical treatment advised. But did she go into anaemia just due to blood loss? If she had no preexisting anaemia will this heavy menstrual bleeding cause Pulmonary oedema?
No

She was already was having anaemia with Hb of 5.8 and that’s why even one episode of heavy menstrual bleeding had taken her to Pulmonary edema.

How common is anaemia? And how common is iron deficiency in Tamilnadu?

NFHS -4done in 2015-16 has mentioned that 53 % of women, 23 % of men and 58 % of children from 6 months to 5 years suffer from anaemia. This percentage may be more in vulnerable tribal communities where iron rich food is not accesible. Among these children only 18 % consumed iron rich foods and only 31 % of them received deworming in the past 6 months. Iron supplementation programmes were available for children and school going children- only 26 % of them received iron.(1).

Iron deficiency anaemia is still the leading cause of anaemia in all age groups in South East Asia (2). How to prevent it then?

Antenatal iron supplementation has prevented maternal mortality and helped in intrauterine foetus. Does that help the infant to prevent from Iron deficiency?

No.

Infants born at full term of normal birth weight born to healthy mothers will need iron supplementation from 6 months of age as breast milk is slowly weaned off and complementary foods do not contain adequate iron. Whereas, infants born at preterm, low birth weight born to iron deficient mothers will need iron supplementation from 2 months of age. Those children who are not exclusively breast fed till 6 months of age also will need iron supplementation early on.(3).

There is also evidence to show that women with iron deficiency has significantly low levels of iron in their breast milk.(4). Children born to these mothers will need iron early on from birth onwards.

So what to do now? Is it wise to start iron supplements in children from 2 months onwards or screen everyone for anaemia and the cause for anaemia?

In countries where anaemia is prevalent more than 40 %, it is cost effective to provide prophylactic supplementations than to screen for anaemia with Hemoglobin. And in non-governmental centres where the screening costs the patient, it is always beneficial to provide iron supplements than to screen for anaemia as iron deficiency anaemia will be the last stage of iron deficiency.(3). Even in patients with hemoglobiinopathies, prevalence of iron deficiency was quite high especially in women.(5). So, in lower socioeconomic populations, it is essential to treat iron deficiency prophylactically which has practically no risk of iron overload.

Apart from the clinical benefits, iron deficiency adversely affects cognitive performance, behaviour and increases morbidity from infections. Treating iron deficiency becomes an important intervention to improve the socioeconomic status as a whole. But, not many evidences are available to guide in the matter as it is not a rich person disease and rather a poor person disease.

There is no proper guidelines as to what to do when oral iron is intolerant to the general population as there are guidelines in antenatal mothers. There is so much work to be done as to make parental iron accessible to patients of poor socioeconomic background including children who needs it the most.

All these ranting is because, if she had received iron at any point of her lifetime before the menstrual bleeding, she would not have died. It is worthwhile to give iron and save her and improve the IQ of other children who are deprived of it.

Iron deficiency is a public health emergency because as பாரதி said


தனி மனிதனுக்கு உணவில்லையெனில் இந்த ஜகத்தினை அழித்துவிடுவோம் !!!

சமத்துவம் இல்லாத வளர்ச்சியை குப்பைத் தொட்டியில் போடுவோம் !!!

Bibliography:

1. National Family Health Survey-4 (NFHS-4) Full report
2. Kassebaum NJ, Jasrasaria R, Naghavi M, Wulf SK, Johns N, Lozano R, Regan M, Weatherall D, Chou DP, Eisele TP, Flaxman SR, Pullan RL, Brooker SJ, Murray CJ. A systematic analysis of global anemia burden from 1990 to 2010. Blood. 2014 Jan 30;123(5):615-24. doi: 10.1182/blood-2013-06-508325. Epub 2013 Dec 2. PMID: 24297872; PMCID: PMC3907750.

3. Anaemia Prevention and Control: What works; Part II Human Resources.

4. El-Farrash, R.A., Ismail, E.A.R. and Nada, A.S. (2012), Cord blood iron profile and breast milk micronutrients in maternal iron deficiency anemia. Pediatr. Blood Cancer, 58: 233-238
5. Mohanty D, Gorakshakar AC, Colah RB, Patel RZ, Master DC, Mahanta J, Sharma SK, Chaudhari U, Ghosh M, Das S, Britt RP, Singh S, Ross C, Jagannathan L, Kaul R, Shukla DK, Muthuswamy V. Interaction of iron deficiency anemia and hemoglobinopathies among college students and pregnant women: a multi center evaluation in India. Hemoglobin. 2014;38(4):252-7. doi: 10.3109/03630269.2014.913517. PMID: 25023086.

தாமரை வந்தாங்க எங்க அறுவை சிகிச்சை பிரிவுக்கு. ஒரு 30 வயசு இருக்கும். 10 வயசு அழகான பொண்ணு கூட்டிட்டு வந்தாங்க, கூட அவகங்க அக்காவும் வந்தாங்க.

OPDக்கு வந்தால் கேக்குற கேள்விக்கு பதிலளிக்க வேற ஏதோ பிரச்சனை இருக்குன்னு தெரிஞ்சுது. நெஞ்சு வலிக்குது, நெஞ்சு வலிச்சா மூச்சு வாங்குது. வயிரு வலிக்குது, கையும் காலும் வலிக்குது பயமா இருக்குன்னு சொன்னாங்க. எல்லாம் பார்த்த போது உடம்புல பிரச்சனைன்னு தோனல.

நான் போனவாட்டி சொன்னேனே….

பெண்களுக்கு வேற பிரச்சனைன்னா என்னென்ன கேள்விகள் கேட்கணும்னு.

1. குடிச்சிட்டு மனசு நோக பேசி சங்கட படுத்துவாரா?

2. குடிச்சிட்டு அடிப்பாரா?

3. மத்த பெண்களோட சகவாசம் இருக்கா?

4. விருப்பம் இல்லாம உடலுறவு வச்சுப்பாரா?

இவங்களுக்கு 4th கேள்வில வலிக்கான காரணம் கிடைச்சிடுச்சு.

வாரத்துல 3நாள் குடிப்பாராம். அன்னிக்கு விருப்பமே கேட்காம sex பண்ணுவாராம். இங்க வரத்துக்கு 3 நாள் முன்னாடி ரொம்ப காட்டுமிராண்டித்தனமா பண்ணாரு. அப்போலேந்து வயிரு ரொம்ப வலிக்குது. அத நெனச்சா நெஞ்சு வலிக்குதுன்னு சொன்னாங்க.

பாத்தா விவரமான படிச்ச பொண்ணு மாறி இருக்காங்க- 12th படிச்சிருக்காங்களாம். குடும்பத்துல பாத்து பண்ணி வெச்ச கல்யாணம் தான். இப்படி பண்ணது நால சண்டை போட்டுட்டு அம்மா விட்டுக்கு வந்துட்டாங்க. அவங்க கிட்ட ஏதோ சண்டைன்னு சொல்லிற்காங்க.

உண்மையைச் சொல்லி உறுதுணையா இருக்கவும் யாருமில்லாம தனியா உணர்ந்திருக்க அது உடம்புல பிரச்சனையா வந்திருக்கு. வீட்டுல சொன்னா ஒன்னு சங்கடபடுவாங்க, ஆனா சேர்ந்து வாழ சொல்லுவாங்கலோன்னு ஒரு பயம். ஏன்னா, அந்த ஆளு போதை தெரிஞ்சதும் மன்னிப்பு கேட்டு சரி பண்ணிருவான்ல்ல… இதுவே தான் கடந்த 1.5 ஆண்டுகளா நடந்துட்டு இருக்கு.

உடல் உரிமையை மீறினா தண்டனைலாம் இங்க குழந்தைகளுக்கே கிடையாது. சட்ட ரீதியா Marital rape குற்றமே கிடையாது. பெண்களுடைய உடம்பையும், மனசையும், உழைப்பையும், உணர்ச்சிகளையும் சுரண்ட தானே திருமணம்னே ஒரு வேவிக்கயிறு இருக்கு !!!

என்ன நம்பி சொன்னதுக்கு நன்றி, உங்க மேல தப்பு இல்ல, அவன்தான் தப்பு பண்ணிருக்கான்னு சொல்லிட்டேன். அக்கா கிட்ட சொல்லுங்க சொன்னா புரிஞ்சிக்க யாரு இருக்காங்கன்னு கேட்டேன். ரொம்ப யோசிச்சாங்க.

இன்னும் 100 பெரியார் வந்தா கூட sex education இல்லாம இங்க எதையுமே மாத்த முடியாதுன்னு அப்போ தான் புரிஞ்சுது. ஆறுதல் சொல்லி மட்டும் தான் என்னாலையும் அனுப்ப முடிஞ்சிது. அவங்க சூழ்நிலையை சமுதாய மாற்றம் தான் முழுமையா மாற்றும்.

சமூக நீதி வெல்லட்டும் ! பெண்ணடிமை ஒழியட்டும்.

1st day in CFH:
We had just reached and had a tour of the place. I was wondering the entrance was small so the hospital was also smaller than I had imagined in my mind. But then, I never knew it was going to open the gates to so many avenues in my life.

1st day of work in CFH:
I was amazed by the crowd in 47 OPD (Current 147 OPD) with Dr.Sherin ma’am. I was writing (PC- 2 hour post prandial blood glucose ) for a patient and told them to come back tomorrow for reports. That’s when I got to know that the reports get ready within 2 hours My old place of work typically takes 2 days to process a simple blood report as blood glucose and I was amazed about the efficiency of the hospital as a whole. My old workplace only treats patient for their illness and in fact does not even consider asking about their mental health wherein criticise me for wasting time. But, amidst the crowd of 47 OPD, Doctors here considered asking about mental health to every one who needed that. In fact, I was also appreciated as a good geriatric doctor by Sherin ma’am that elderly people like coming to me and would have chosen geriatric medicine. Those words of encouragement made me more sure of perusing my PG here in family medicine.

The idea of concession was new to me and in fact can see it helping so many needy people. But there were situations where I felt those concessions were misused by some of the patients. When asked about that, “It is okay even when our goodness is misused by some people, but those who need should not be denied of it”. It was such an eye-opening moment, that this hospital considers patients health way above money.

The work hours has started becoming hectic and it is almost the entire day will be usually lost in the hospital. I was suffering from burn out during my days here and when I recovered I realised that its not just me that is working. All senior consultants to junior most doctors and health care workers work the same way. I have seen consultants attending consults at 6 PM when even my work would have been over by then. The way everyone are grateful to each others help and that sense of recognition is all that drives everyone to work with the same pace every single day.

I have not been so perfect in my job, but I was tolerated and taught with patience and care. It is a journey where I am trying to improve myself every day. It is surely a place to learn and grow as a Doctor and as a person. The scenery and lush-green trees add harmony to the peaceful place which I got used to and will miss it once I leave from here. Here is to cultivate and gain more and more from and by giving my best to CFH.

ஒரு நாள் OPD யில் பிரியா, ஒரு 14 வயது குழந்தை வந்தாள். தோலில் ஏதோ ஒரு பிரச்சனை. ஆனால் முகம் வாடி இருந்தது.

School கு போறியா னு கேட்டேன். இப்போ ஒரு மாசமா தான் போறேன் னு சொன்னா. நா கூட கொரோனா லீவு போலன்னு போன வருஷம் நினப்புல இப்போதான் ஸ்கூல் தொறந்தது னு நினச்சுட்டேன்.

வந்ததுக்கு மட்டும் வைத்தியம் பாத்து அனுப்பி விட மனசு இல்ல. கூட பாட்டி வந்தாங்க. எப்படி இருக்கா வீட்டுலனு கேட்டேன். இப்போ பரவால நல்ல இருக்கா னு சொன்னாங்க.

வெற்றி கெடச்சிடுச்சு !! அப்ப முன்னால எப்படி இருந்தானு கேட்டேன். உடம்பு சரி இல்லைனு சொன்னாங்க.

“ஏன்!! என்ன ஆச்சு?” ன்னு கேட்டேன்.
என் மனசுல, காய்ச்சல்இ, ரத்த சோகை, பேதி, வயித்து வலி இதான் யோசிச்சேன் சொல்லுவாங்க ன்னு.

“ஒரே படபடப்பு, பயமா இருக்குனு போகல மா” ன்னு சொன்னாங்க.

“என்டா ஸ்கூல் ல உனக்கு யாராச்சு பிடிக்கலையா? உனக்கு என்ன பிரச்சனையா இருந்தாலும் என் கிட்ட சொல்லுடா. என்னால முடிஞ்சது உதவி பண்றேன்” னு சொன்னேன்.

உடனே பாட்டி அழுதாங்க. இந்த twist நான் எதிர்பாக்கல.

இவங்க அம்மா ஒரு கொடுமை காரன கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு அவன் தொல்லை தங்க முடியல னு சொன்னாங்க.

நம்ம ஊருல பெண்கள் கவலை ஓட வராங்க நாலே 3 பேர் தான முக்கிய காரணம்.- அப்பா, கணவன், மற்ற பெண்கள்

கணவனா இருந்தா 4 கேள்வி ரெடியா வச்சிருக்கேன்:

1. குடிச்சிட்டு கண்டது பேசி, பிரச்சனை உருவாக்குவாரா?
2. குடிச்சா அடிப்பாரா?
3. மத்த பொண்ணுங்க சகவாசம் இருக்கா?
4. உங்க அனுமதி இல்லாம உறவு (செஸ்) வச்சிப்பாரா?

இந்த 4 கேள்வி ல நம்ம தேடுற விடை சிக்கிடும் பெரும்பான்மை நேரம்.

இங்க இருக்கிறது பாட்டி ல, so 4 வது கேள்வி விட்டாச்சு.

முதல் மூணும் பாட்டி “ ஆமா தங்கம் “ ன்னு அழுத்துடுச்சு.

“ அப்போ உங்க பொண்ணு, பேரன் பேதியை உங்க வீட்டுக்கே கூட்டிட்டு வந்திட வேண்டியதானே. ஏன் இன்னும் அந்த கொடுமைக்காரனோட இருக்க வைக்கிறீங்க ?” ன்னு கோவத்தின் சாயலோட கேட்டேன்.

அதுக்கு வந்த பதிலை கேட்டு தான், நான் இன்னும் எவ்ளோ கொடுமைகள் இந்த சமுதாயத்துல இருக்குனு தெரியாம வெள்ளந்தியா இருக்கேனு தோனிச்சு. எளியவர்களுக்கு எவ்வளவோ கொடூரம் வலியவங்க செய்யுராங்கனு தெரியுது.

“ எங்க பொண்ண கூட்டிட்டு வந்து 5 வர்ஷம் ஆகுது மா. பேர பிள்ளைங்களை நாங்க தான் வளர்க்கிறோம். ஆனா அந்த சண்டாளன் இருக்கானே, அவனுக்கு எப்போ லாம் தோணுதோ அப்போ லாம் வந்து என் பொண்ண அடிச்சு போடுவான் மா. அதுவும் சும்மாஎ அடி இல்ல; உசுரே போகுற அளவுக்கு வந்து அடிப்பான் மா. நாங்க 2 மாசம் முன்னாடி கூட அவளை ஹாஸ்பத்திரி கு கூட்டிட்டு போய் டாக்டர் எலும்பு ஒடஞ்சிடுச்சு னு சொன்னாங்கம்மா. 2 மாசம் கட்டு போட்ருந்தோம்.” ன்னு சொன்னாங்க.

அப்போ கூட நான் “வீடு மாற வேண்டியதான ” என்னமோ நான் அவங்கள முட்டாள் மாரி நெனச்சு கேட்டேன். முட்டாள் ஆனது நான் தான்,
கடைசில.

“ எவ்ளோ வீடு மாறினாலும் தேடி வந்து அடிக்கிறான் மா. அதுனாலயே அவ கடைக்கு கூட போக மாட்டா. எப்போ வாச்சு தான் போவா, அப்பவும் பசங்கள கூட்டிட்டு தன போவா. அப்பவும் அவன் அடிச்சு போடுவான் மா. அவனுக்கு எதுலயாச்சு கோவம் வந்தா எங்களை தேடி வருவான். அவன் வந்து அம்மாவ அடிக்க கூடாதுன்னே பசங்க ஸ்கூல் கு போக மாட்டாங்கம்மா.”

“உங்க சொந்த காரைங்க லாம் என்ன பன்றாங்க (புடுங்குறாங்க)? “ன்னு கேட்டேன்.

“பொண்ணு லவ் பண்ணிச்சுல்ல- வேற ஆளுங்க மா அவங்க, அதுனால சொந்த காரங்கலாம் உதவிக்கு வரமாட்டாங்கம்மா!! உசுர கையில வச்சிட்டு சுத்துறோம்மா. காசு வேணும், இல்லனா ஆளு வேணும் உதவ !! இரண்டுமே இல்லாம எங்களால ஒன்னும் பண்ண முடியலம்மா !!”

தினமும் ஒரு பெண்
‘என் புருசன் கண்டது பேசி காயப்படுத்துரான், அடிக்கிறான், உடைக்கிறான், வற்புறுத்தி அவனுக்கு வேண்டியது எல்லாமே பண்றான், வேலைக்கு போக விட மாற்றான், சந்தேகம் பட்டு கண்டதை பேசுறான்’, எல்லா வயசு பெண்களும்- 20 லெந்து 60 வரை சொல்லி கேட்ருக்கேன். காதல் திருமணமா இருக்கலாம், இல்ல அப்பா அம்மா பாத்து வெச்ச திருமணமா இருக்கலாம். எதுவா இருந்தாலும் கடைசில சிக்கிட்டு தவிக்கிறது பெண்கள் தான்.

இதே அடக்கு முறை பொறந்த வீட்ல

’என் அப்பா என்ன படிக்க விடல, வேலைக்கு போக விடல, உடனே கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லறாரு’ ன்னு சொல்லுவாங்க.

தன் மனைவிட்ட தனக்கு AIDS இருக்குன்னு மறைச்ச ஆண்களையும் பாத்திருக்கேன்.

இதெல்லாம் தெரிஞ்சும் பெண்ண சிக்க வைக்க என்னென்ன சகுனி தந்திரம் லாம் பண்ணி,

படிக்க விடாம
நாட்டுல நடக்கறது தெரிய விடாம’
சொந்தமா சம்பாதிக்க விடாம

அப்படியே எல்லாம் இருந்தாலும், தன் பாதுகாப்பு பத்தி

ஒவ்வொரு நிமிடமும் ஒவ்வொரு நொடியும்
ஒவ்வொரு அணுவும் ‘உஷார் ஐயா உஷாரு’

கடைசில கண்டவன் உரசரத்துக்கு அவன் கிட்ட அடி வாங்கிட்டு கிடைக்கலாம் னு யோசிக்கும் பொது

“ நான் தான் அப்போவே சொன்னேனே உன்னால தனியா இருக்க முடியாது.” ன்னு சொல்லி நீ பெரிய ஆளு ஆகிடுவியா?

இதெல்லாம் காரணம் யோசிச்சா ஜாதி, சமூகம் னு கடைசில ந மதத்துக்கு தான் போகணும். அது இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம்.

ஒரு கும்பல் வந்திடுவீங்களே !! “Not all men”. எல்லா ஆண்களையும் குத்தம் சொல்லாதீங்கன்னு.

“தனியொரு மனிதனுக்கு உணவில்லையெனில் இந்த ஜகத்தினை அழித்திடுவோம்”

பாரதி சொன்னாருல அப்போ யாராச்சு, ‘Not All Humans’ னு சொன்னீங்களா.. இல்லல !!

“தனியொரு பெண்ணிற்கு பாதுகாப்பு, சுதந்திரம், இல்லையெனில் உலகத்தை லாம் அழிக்க மாட்டோம்”

“இந்த சமுதாயத்த நிக்க வச்சு கேள்வி கேட்போம்”.

By

உதவுவேன்னு சொல்லி ஒன்னுமே செய்ய முடியாம அந்த பொண்ணுக்கு ஆறுதல் சொல்லி அனுப்பிய டாக்டரின் குற்ற உணர்சி

By Swetha

Some might think what is the link between the two. If I said yes, some might think I am joking. But it does in semi-rural tamilnadu.

I saw a 50s women with multiple comorbidities such as diabetes, hypertension and dyslipidemia (abnormal cholestrol and other lipid values such as LDL, HDL, etc. She was not under our follow up for sugars and said that she took medicines from the nearby medical shop for 6 months without checking her blood glucose levels. Her mood appeared to be low. She also had lower back pains and pain in her hand. I was asking questions about her daily life activities such as food and sleep and found that she has normal appetite and decreased sleep. I could find there was something bothering in her mind and I asked her about her family. Then a pandora box of emotions and guilt popped up. She has a daughter who had marriage fixed 6 months back but she ran away alone to the city as she didnt like the marriage. After gaining her trust, she opened up about her daughter that she is a lesbian (woman who has a romantic feeling towards another woman). That was the reason she had eloped away. Now, her daughter has made herself survive the tough tide of city life and made a livelihood for herself. Her sons – who are only a few years elder than her daughter- after knowing about this are furious and want to kill/ hurt her the moment she steps in their hometown. Her father struck in between has lost the will to live and succumed to death’s welcoming hands. She is now following the path of guilt and anxiety about her daughter and her sons attitude towards her sexual preferences. I never expected a women from a village to be so empowered, put herself first and stay in a city on her own legs. I was struck in awe hearing her daughters guts and taking a stand for herself. She defied all odds and is now currently living her dream life.

Now back to my patient, I had explained how inspired I am too hear her daughter’s bold move. I had explained how much mental torture it would have been for her daughter to be someone who the world is willing to eliminate; how much self- doubts and mental trauma she would have undergone and then understood herself and stood up for herself. She agreed with me that her daughter used to cry almost everyday during her teens and now she is happy with her life. But, her brothers and the religious community would never accept her daughter. These thoughts made her lose hope over life and hence she was not on regular follow-up.

Anything other than cis heterosexuality crashes the entire patriarchal society and that instills fear and hatred on those who benefit from the latter.

Proper sex education should be the number one priority in schools to form an inclusive society which respects every person’s CHOICE and accepts everyone as equal. If it had happened 15 years ago, on that day in OPD, I would have seen a happy family of 3 adults and their mom accepting and supporting each other. So if someone asks you does anyone’s health affected by their child’s choices, say yes because, we live in a society which condemns anything that defies patriarchy.

I am at my residency in a hospital in a small town in tamilnadu seeing patients in the OPD, knowing a lot of stories about the people I am treating as a family physician. A gentleman came alone to my table mid-50s sat and asked me to do a scan for his heart. I enquired what had happened to him, found out that he had chest pain on 6th February and he was also advised antiplatelets- which are drugs used to treat heart attacks- and advised to visit a cardiologist at Apollo hospital as soon as possible. But, he couldn’t afford it and didn’t have the circumstances to come to our hospital immediately. On examining him, I could understand there is something wrong with him and ordered the routine investigations. When I got his ECG, (the one which can tell us whether the patient has a heart attack or not) I was shocked to see that he was having an impending heart attack blocking one of the major blood vessel of the heart which my consultant rightly found out that it was Wellens syndrome. After consulting to my senior, he was immediately shifted to the cardiology department in the hope of opening the block in that major artery as soon as possible thereby preventing permanent heart damage causing heart failure. I was happy that his heart functions were normal and we could prevent a terminal irreversible damage to the heart. Alas, it didn’t last long. I got to know that neither did he have anyone to accompany him support him while he is being admitted in the hospital, nor he has the money to get admitted. He was referred to the GH for further management. The delay in the treatment can most likely cause a permanent damage to the heart causing heart failure that disables him further. Correct diagnosis at the right time can never compensate for the physical and financial support that someone can get. If he ends up in heart failure, its not just the disease but also his poor socioeconomic status that has ended him in this situation. And as physicians, we are helpless inspite of having all the technical skills and cutting edge technology.